Περασμένα μεγαλεία...

Σήμερα πρόσεξα και την σελίδα με το profile του Δημήτρη στο UCL. Στα χόμπι του συμπεριλαμβάνει και την ορειβασία και έχει επισυνάψει και αυτή την φωτογραφία. Αυτό φυσικά που δεν ξέρει κάποιος τυχαίος επισκέπτης που βλέπει την φωτογραφία είναι ότι το γόνατο στην κάτω-δεξιά γωνία της φωτογραφίας είναι δικό μου! Επίσης ένα θολό σημάδι στο κεντρικό κάτω μέρος είναι μέρος της κοιλιάς μου, που είναι αδύνατο να λείπει από κάθε φωτογραφία.

Είμαστε με τον Δημήτρη στην πρώτη (και επεισοδιακή) από πολλές αναβάσεις στον Όλυμπο, στην κορυφή του Προφήτη Ηλία (2802μ.) και με έχει βάλει να κάτσω σε μια εντελώς αλλόκοτη στάση δίπλα στο γκρεμό για να τον βγάλω φωτό σε αυτό το υπέροχο φόντο με τα σύννεφα πάνω από την Κατερίνη. Επισυνάπτεται η φωτό δεξιά για να κατατοπιστούν και αυτοί που δεν γνωρίζουν τον Όλυμπο. Η δεύτερη φωτό είναι επίσης δική μου, από άλλη ανάβαση με τον ξάδελφό μου τον Θοδωρή, παρμένη από την κορυφή Σκούρτα (2450μ.), στην αρχή του Λαιμού, δηλαδή της κορυφογραμμής που συνδέει την Σκούρτα με το οροπέδιο των μουσών.

MacBook Pro - Ξέχασα το σημαντικότερο!

   Είναι δυνατόν να το ξέχασα; Ένα από τα δυνατότερα κίνητρα για να κάνεις το διδακτορικό σου στον συγκεκριμένο τομέα του UCL (στο οποίο αναφερθήκαμε στο προηγούμενο post) είναι ότι σου δίνουν για να δουλέψεις ένα MacBook Pro στην πιο δυνατή του έκδοση και με 3gb ram.

Είχα την ευτυχία να δουλέψω σε αυτό που θεωρούσα και συνεχίζω να θεωρώ το καλύτερο laptop πάνω στον πλανήτη.

Τα λόγια είναι περιττά. Απλά βρείτε το και δουλέψτε λίγο σε αυτό...

Ξεσκονίζοντας τα μαθηματικά μου...

Ο Δημήτρης είναι (μαζί με τον μυτόγκα) ένας από τους πιο μορφωμένους άνθρωπους που γνωρίζω. Ο λόγος που τον αναφέρω είναι ότι το Σαββατοκύριακο που πέρασε, κατέβηκε Ελλάδα και με επισκεύτηκε. Ο Δημήτρης κάνει διδακτορικό στο Λονδίνο πάνω στα οπορτουνιστικά πρωτόκολλα δικτύωσης, ένα πολύ ενδιαφέρων θέμα που θα μας απασχολήσει πολύ στο προσεχές μέλλον με όλα αυτά τα γκατζετάκια που βγαίνουν και υποστηρίζουν ασύρματη δικτύωση μικρής εμβέλειας (Bluetooth, WiFi κλπ). Με απλά λόγια αυτό που προσπαθούν να κάνουν, αυτός και η υπόλοιπη ομάδα στο Λονδίνο, είναι να βρουν ένα πρωτόκολλο επικοινωνίας για network enabled μικροσυσκευές που οι άνθρωποι έχουν πάντα μαζί τους (π.χ. κινητά τηλέφωνα, car gps κλπ), τέτοιο ώστε να μπορεί κάποιος να επικοινωνεί με ανθρώπους σε απομακρυσμένα σημεία, χρησιμοποιώντας ως ενδιάμεσους κόμβους συσκευές άλλων ανθρώπων, άσχετων με την συγκεκριμένη επικοινωνία, οι οποίοι απλά έχουν την πιθανότητα να μετακινηθούν προς τον τελικό παραλήπτη. Για παράδειγμα αν θέλω εγώ στην Τούμπα να στείλω ένα μύνημα στον φίλο μου τον Δημήτρη στους Αμπελόκηπους το πρωτόκολλο θα αναλαμβάνει να δρομολογήσει το μύνημά μου, στέλνοντάς το πρώτα σε μια κυρία που περνά κάτω από το μπαλκόνι μου γιατί είναι η μόνη που είναι στην εμβέλειά μου, αυτή με τη σειρά της θα περάσει το μύνημα σε ένα περαστικό ταξί που πηγαίνει δυτικά, το οποίο στο δρόμο του θα το στέλνει σε διάφορους άλλους αποδέκτες που σύμφωνα με κάποια κριτήρια θα έχουν μεγάλη πιθανότητα να κινηθούν ακόμα πιο δυτικά, προς Αμπελόκηπους, μέχρι το μύνημα να φτάσει τελικά στον Δημήτρη. Ακούγεται αργό και άσκοπο, αλλά δεν είναι. Στην πράξη αν υπάρχουν αρκετές συσκευές όπως σε μια πόλη μπορεί να είναι αρκετά γρήγορο. Άλλωστε αυτή δεν είναι η μόνη εφαρμογή των οπορτουνιστικών πρωτοκόλλων δικτύωσης. Σκεφτείτε πως μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους δορυφόροι, οι οποίοι λόγω τροχιάς δεν μπορούν να έχουν οπτική επαφή ο ένας με τον άλλον. Εφαρμόζοντας ένα τέτοιο πρωτόκολλο δορυφόροι με απομακρυσμένες τροχιές μπορούν να επικοινωνούν με τον πιο αποδοτικό τρόπο επιλέγοντας τους σωστούς τρίτους δορυφόρους ως ενδιάμεσους για να ανταλλάξουν πληροφορίες.  

Στον Δημήτρη ώς μαθηματικό με μεταπτυχιακό πάνω στις εφαρμογές πληροφορικής έχει ανατεθεί η δουλειά να φτιάχνει αλγόριθμους που δημιουργούν συνθετικά δικτυωτά, στα οποία οι κόμβοι είναι οι μονάδες επικοινωνίας (π.χ. bluetooth συσκευές, δορυφόροι κλπ), τα οποία έχουν την ιδιότητα να προσομοιώνουν τον τρόπο συμπεριφοράς των συνόλων των μονάδων επικοινωνίας. Για παράδειγμα οι αλγόριθμοι του Δημήτρη δέχονται σαν είσοδο την συμπεριφορά ενός δείγματος 100 ανθρώπων που ζουν σε μια πολυκατοικία, δηλαδή το πόσο συχνά συναντιέται ο καθένας με τον άλλο, για πόση ώρα κλπ, και έχουν την δυνατότητα να παράγουν μεγαλύτερα δικτυωτά με παρόμοια ρεαλιστική συμπεριφορά. Ο σκοπός είναι η δημιουργία από την δουλειά του Δημήτρη, προγραμμάτων-εξομοιωτών πάνω στα οποία θα εφαρμόζονται τα διάφορα πρωτόκολλα  οπορτουνιστικής δικτύωσης για να ελεγθεί η απόδοσή τους.

Δεν ξέρω πόσο εύκολη σας φαίνεται αυτή η δουλειά αλλά αν με εμπιστεύεστε καθόλου, πιστέψτε με, δεν είναι. Ο Δημήτρης μου ζήτησε να του δώσω, αν έχω, κάποιες ιδέες για το πως θα ενσωματώσει ρύθμιση του clustering στα συνθετικά του δικτυωτά. Ουσιαστικά, και με πολύ απλά λόγια, αυτό που δεν έκαναν οι αλγόριθμοι του Δημήτρη είναι να δημιουργούν αρκετές μεταβατικές σχέσεις μεταξύ των κόμβων (π.χ. ανθρώπων) δηλαδή δεν δημιουργούσαν "φιλίες μέσω τρίτων". Στην πραγματικότητα παρατηρείται ότι ακόμα και αν δύο άνθρωποι δεν γνωρίζονται, και συνεπώς δεν έρχονται συχνά σε επαφή, να έχουν ένα κοινό γνωστό ("τι μικρός που είναι ο κόσμος;"). Τα συνθετικά του Δημήτρη δεν δημιουργούσαν αρκετές τέτοιες μεταβατικές σχέσεις ώστε να αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα ενός ρεαλιστικού πληθυσμού. Στα μαθηματικά, το να ενσωματώνεις τέτοιου είδους σχέσεις σε δικτυωτά ισοδυναμεί με το να παίρνεις υπόψην την clustering coefficient στον αλγόριθμο παραγωγής δικτυωτών.

Anyway, δεν ξέρω γιατί μπαίνω σε τόσο τεχνικές λεπτομέρειες, λες και γράφω σε κανένα mathematical journal, ενώ αυτό που θέλω να πω είναι ότι απλά πολύ το χάρηκα που για αρκετές ώρες ασχοληθήκαμε με το Δημήτρη πάνω στο συγκεκριμένο θέμα αναγκάζοντάς με να ξεθάψω τον αναλυτικό τρόπο σκέψης του μαθηματικού που κρύβεται μέσα μου (δεν θέλω σχόλιο σε αυτό χοντρέ με γυαλιά) και νοιώθωντας και πάλι την έξαψη της μαθηματικής έρευνας & ανακάλυψης.

Offline Blogging

Έκτός από το να ψάχνω εναλλακτικό του Blogger αυτές τις μέρες, έψαχνα και ένα πρόγραμμα ώστε να μπορώ να γράφω posts ακόμα και όταν είμαι offline και να κάνει publish τα posts όταν μπαίνω στο internet. Αυτό με μια μικρή έρευνα που έκανα στην αρχή μου φάνηκε αρκετά εύκολο γιατί είδα ότι υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία προγραμμάτων που κάνει αυτή τη δουλειά.

Όπως αρέσκεται να λέει όμως ο Δημήτρης, στα Windows μπορεί να υπάρχει μεγάλη ποικιλία software για μια συγκεκριμένη δουλειά αλλά είναι όλα ελαττωματικά ή λειψά, ενώ στο Mac υπάρχει ένα και καλό. Γενικά διαφωνώ με αυτό αλλα η αλήθεια είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει μερικό δίκιο. Έχει δίκιο γιατί από τις 30 περίπου εφαρμογές που βρήκα να κάνουν αυτή τη δουλειά στα Windows κάθησα και κατέβασα (με την ταπεινή PSTN μου), δοκίμασα περίπου τις 15 διασημότερες από αυτές και βρήκα να δουλεύουν κάπως σωστά όχι πάνω απο πέντε. Βέβαια ο Δημήτρης δεν έχει απόλυτο δίκιο γιατί πρώτον υπάρχουν και για Mac αρκετές εφαρμογές για αυτήν τη δουλειά και δεύτερον δοκιμάσαμε το Qumana στο MacMini του και παρουσίασε προβλήματα ενώ η έκδοση του Qumana για Windows ανήκει στο σύνολο των πέντε εφαρμογών που έτρεξαν απροβλημάτιστα.

Οι εφαρμογές που δοκιμάστηκαν είναι οι:

Bleezer, BlogED, BlogJet, ecto, MS Word 2K7, NewzCrawler, Post2Blog, Qumana, RocketPost, Semagic, w.bloggar, WBeditor, WebStory, Windows Live Writer (beta), Zoundry και ίσως να ξεχνάω κάποιες ακόμα.

Δεν θυμάμαι γιατί απορρίφθηκε καθεμιά από όλες (πλην αυτής που χρησιμοποιώ αυτή τη στιγμή) αλλά μπρώ να δώσω κάποια στατιστικά. Κατα 60-70% περίπου η απόρριψη ήταν επειδή, ενώ η εφαρμογή έλεγε ότι υποστηρίζει το API του Blogger, είχε προβλήματα να συνδεθεί σε αυτό. Η πλάκα είναι ότι πολλά από τα commercial προγράμματα που θέλουν να τα αγοράσουμε, μερικά από τα οποία ζητάνε και πάνω από $30, διαφημίζουν ότι δουλεύουν με τον Blogger χωρίς όμως να μπορούν πραγματικά. Οι υπόλοιπες εφαρμογές είχαν προβλήματα με crashes, αδικαιολόγητες καθυστερήσεις και μειωμένα features (μη υποστήριξη κατηγοριών, μη υποστήριξη φωτογραφιών κλπ).

Οι finalist ήταν με τυχαία σειρά οι:

MS Word 2K7, Windows Live Writer (beta) και Zoundry.

Σημειώνω ότι 2 από τις 3 είναι freeware. Επίσης 2 από τις 3 είναι της Microsoft. Από σύμπτωση, η τομή αυτών των δύο συνόλων, το freeware της Microsoft, ο Windows Live Writer (beta) είναι ο απροσδόκητος νικητής. Πραγματικά πολύ καλό πρόγραμμα που σε κάνει να σκέφτεσαι πως οι άλλοι χρεώνουν για αυτή την υπηρεσία. Τα features ξεπερνούν κάθε άλλο πρόγραμμα, όπως και η εργονομία και η αισθητική.

Να επισημάνω μόνο ότι η δοκιμή έγινε με την προοπτική χρήσης του Blogger. Τα περισσότερα από αυτά τα προγράμματα υποστηρίζουν και άλλες υπηρεσίες πέραν του Blogger και μάλιστα απροβλημάτιστα και ίσως κάποιο από αυτά να είναι καλύτερο από τον Windows Live Writer όταν χρησιμοποιηθεί π.χ. με Wordpress αντί του Blogger.

Host my Blog

Εδώ είμαι...δεν έφυγα ακόμα για Βραζιλία. Απλά άργησα να ποστάρω γιατί έκανα μερικές έρευνες όσον αφορά το πως θα γίνει πιο εύκολο το να μανατζάρω το blog.

Αρχικά έψαξα για διαφορετικό blog provider. Όπου διάβαζα και όπου ρωτούσα μου έλεγαν να προτιμήσω το WordPress από το Blogger. Πήγα λοιπόν και το δοκίμασα, αφού μάλιστα είδα ότι είχε την δυνατότητα να κάνει import όλη την δουλειά που είχε γίνει ήδη στο Blogger. Η αλήθεια είναι ότι είχε κάποια πλεονεκτήματα αλλά είχε και κάποια βαριά μειονεκτήματα, όπως ήταν η τρομερά μειωμένη δυνατότητα να φέρεις το layout του blog στα μέτρα σου, να βάλεις ότι HTML θέλεις στα widjet των sidebar και φυσικά ο μειωμένος χώρος των 50mb έναντι του 1gb που σου δίνει το Blogger.

Μην παρεξηγηθώ. Το WordPress είναι μια τρομερή πλατφόρμα webloging αλλά όταν την στήσεις στον δικό σου server ή σε ενοικιαζόμενο host. Η free online έκδοση είναι αυτή που δοκίμασα παραπάνω.

Με τα λίγα και τα πολλά δοκίμασα επίσης και το LiveJournal και το Windows Live Spaces και έριξα και μια ματιά στο TypePad. Χωρίς πολλές κουβέντες τα πρώτα δύο είναι αίσχος και το TypePad φαίνεται να είναι το καλύτερο απ' όλα αλλά είναι commercial χωρίς κάποια free έκδοση να δοκιμάσω. Η μόνη πλατφόρμα που δεν είδα είναι το Movable Type που και αυτή είναι σε στυλ WordPress αλλά χωρίς free έκδοση όπως και το TypePad.

Το ρεζουμέ είναι ότι μέχρι να πάρουμε με τον Μήτσο, κάποιο host και κάποιο domain θα παραμείνουμε στο Blogger.

Ιστορίες καθημερινής(παραθυρικής) τρέλας

Προχτές το πρωί ξύπνησα πρωί-πρωί και καθώς δεν είχα άλλες υποχρεώσεις, ξύπνησα τον Νίκο και κατηφόρισα προς το σπίτι του να πιούμε καφεδάκι. Για κακή μας τύχη όμως μαζί μου είχα και τη μητρική για το χαλασμένο pc που έχει και κάθεται στο πατάρι με έναν Sempron 2600+. Και μιας και ήταν πρωί, του λέω να ξεκινήσουμε να τον στήνουμε. Η ώρα ήταν σημαντική καθώς είχα προαίσθημα ότι θα μας δυσκόλευε το "μηχάνημα του διαβόλου". Αναλαμβάνω λοιπόν εγώ το τεχνικό κομμάτι και εκέινος το backup του δίσκου καθώς είχαμε σκοπό να βάλουμε "φρέσκα" τα Windows.
Εις μάτην όμως. Αφού ήταν όλα έτοιμα και η CPU αναγνωρίστηκε κανονικά από τη motherboard, ξεκινάει το boot από το cd των Windows XP με το SP2 slipstreamed. Γίνεται η αντιγραφή των αρχείων και το σύστημα ετοιμάζεται για reboot για να συνεχίσει. Αμ δε! BSOD aka Blue Screen Of Death(μπρρρ) και ξύσιμο κεφαλιού για το τι μπορεί να φταίει. Όλες οι ρυθμίσεις στο BIOS έχουν γίνει στην εντέλεια από τον Νίκο οπότε "κάτι άλλο" φταίει. Βάζουμε λοιπόν το Hiren's Boot CD μέσα και κάνουμε έλεγχο τον σκληρό δίσκο. Όλα καλά. Μήπως φταίει η μνήμη; Βγάζουμε το dimmάκι και βάζουμε ένα άλλο από το εν λειτουργία pc του Νίκου. Μαντέψτε! Πάλι τίποτα! Αλλάζουμε slot την μνήμη, τα ίδια. Η κατάληξη ήταν η γνωστή. Τα παρατήσαμε(προς το παρόν) με τον ακόλουθο διάλογο να κλέβει την παράσταση:

Νίκος: Αφού σου είπα, δεν είναι ώρα για τέτοια, ποτέ δεν μου έχει πετύχει εγκατάσταση με την πρώτη φορά

Δημήτρης: Ε πάρε ένα Mac να βρεις την υγειά σου!

Fast and Furius!

Σύμφωνα με αυτή την ανακοίνωση της Forthnet, η ταχύτητα σύνδεσης στο ιδιόκτητο δίκτυο της εταιρείας θα φτάνει πλέον εώς τα 24 Mbps! Μάλλον ήρθε ο καιρός για αίτηση...!

Κάτι είναι και αυτό...

Σήμερα κατάφερα μετά από πολύ καιρό να σταθεροποιήσω την PSTN σύνδεσή μου με το δίκτυο. Για όσους δεν ξέρουν ήδη είχα τρομερό πρόβλημα με αστάθεια στη γραμμή και συχνότατα disconnects. Ο εκνευρισμός ήταν τεράστιος όπως μπορείτε να φανταστείτε, καθώς τα disconnect συνέβαιναν τις πιο ακατάλληλες στιγμές, π.χ. την ώρα που έγραφα ένα post ή πάνω σε ένα download απο rapidshare (no resume) κλπ.
Από σήμερα χάρη στη χρήση ενός τρισάθλιου εσωτερικού Lucent WinModem της Zoom και κυρίως χάρη στις σημαντικές πληροφορίες που έλαβα από το φανταστικό modemsite.com κατάφερα να ρυθμίσω το modem ώστε να επιβιώνει στην -πιο βρώμικη και από τους Ταγαράδες- γραμμή μου.
Αφού δεν με λυπάται η forthnet με λυπήθηκε ο θεός.

Η μάχη του Desktop Search - Οι δύο πύργοι

Συνεχίζοντας την περιπέτειά μου στον κόσμο του Desktop Search εγκατέστησα το X1 ή Yahoo! Desktop Search. Για να δώσω μια άμεση εντύπωση της εμπειρίας μου θα χρησιμοποιήσω ένα παραλληλισμό μεταξύ των Desktop Search engines και των οχημάτων.
Αν λοιπόν το Google Desktop Search είναι ένα ευέλικτο, ελαφρύ, αυτόματο και σφαιράτο scooter τότε το X1 είναι ένα τρακτέρ: Στο scooter δεν μπορείς καν να επιλέξεις σχέση αλλά κάνει την δουλειά, βέβαια μπορεί να πέσεις και να φας τα μούτρα σου. Το τρακτέρ είναι πλήρως παραμετροποιήσιμο στον τρόπο λειτουργίας του, μπορείς να επιλέξεις κίνηση στον εμπρός ή στον πίσω άξονα, στους τέσσερις τροχούς, να επιλέξεις σχέση μετάδοσης και αν και δεν μπορεί να κινηθεί "σφαιράτα" όπως το scooter καθότι είναι βαρύ, σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του.
Το X1 θα ήταν όνειρο αν ήταν πιό γρήγορο και αν είχε καλύτερο interface. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ενώ μπορείς να το φέρεις ακριβώς στα μέτρα σου και να ρυθμίσεις τα πάντα το interface είναι άσχημο, βαρύ και αργό.
Τι κάνουμε λοιπόν τώρα; Κρατάμε το X1 προσωρινά, ώσπου είτε το Copernic να υποστηρίξει ελληνικά, είτε το Google να διορθώσει το bug με το index folder.
Περιμένουμε λοιπόν το sequel: "Η μάχη του Desktop Search - Η επιστροφή του βασιλιά"

Θερινός κινηματογράφος...

...εγινε το σπίτι σήμερα. Ήρθε ο Δημήτρης με την Ελίζα από εδώ και είδαμε το The Persuit of Happyness. Ψιλοκαταθλιπτικό, αλλά όχι τόσο ώστε να εμποδίσει τον Μήτσο να "χαλάσει τη διατροφή του".
Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, ο πρωταγωνιστής Κρις Γκάρντνερ (Γουίλ Σμιθ) προσπαθεί να τα φέρει βόλτα με τα οικονομικά του προβλήματα, όταν η γυναίκα του δεν αντέχει άλλο και τον παρατάει με τον ανήλικο γιο του (τον οποίο υποδύεται ο πραγματικός γιός του Γουιλ Σμιθ, Τζέιντεν). Η ιστορία κρατά το ενδιαφέρον μας καθόλη τη διάρκεια που ο Κρις οδηγείται από τη φτώχεια στην εξαθλίωση και κορυφώνει σε ένα αναμενόμενο όμως happy end.
Καλούτσικο...

Αγνοούμενοι ή Χαμένοι;

Τα τελευταία 3 χρόνια ένα είναι το σήριαλ που μονοπωλεί το ενδιαφέρον στα απανταχού fora. Είναι βέβαια το πασίγνωστο LOST. Προσωπικά το θεωρώ ό,τι καλύτερο έχει βγει στο είδος του. Κάτι σαν το FRIENDS όσον αφορά στην κωμωδία δηλαδή. Κρίνω ότι ο πρώτος κύκλος ήταν ο πιο ενδιαφέρον μαζί με το δεύτερο μισό του τρίτου. Ο δεύτερος έκανε μια "κοιλιά" αλλά με άφησε άφωνο με το cliffhanger με τον Ben στο τέλος αφού ο Michael Emerson παίζει καταπληκτικά. Χιλιάδες(ή μήπως εκατομμύρια;) posts καταλαμβάνουν πολλά MB στους server με συζητήσεις για την εξέλιξη του σεναρίου με τις θεωρίες συνωμοσίας να δίνουν και να παίρνουν. Από πειράματα για την θεραπεία νόσων μέχρι ταξίδια στο χρόνο και εξωγήινους, απ' όλα έχει ο μπαξές. Σε σημείο που νομίζω πως, καθώς η φαντασία των τηλεθεατών έχει ξεπεράσει αυτή των σεναριογράφων, πολλοί θα είναι αυτοί που θα απογοητευτούν από την κατάληξη της σειράς.
Για όσους λοιπόν είναι θαυμαστές της σειράς, υπάρχουν στο "ελληνικό" διαδίκτυο κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις στο μεγαλύτερο ελληνικό τεχνολογικό forum Insomnia εδώ και εδώ καθώς και το πολύ καλό blog Lost In Greece.

So, knock yourselves out!

Η μάχη του Desktop Search - Η συντροφιά του δαχτυλιδιού

Εγκατέστησα το Google Desktop πριν μερικούς μήνες και το βρήκα φανταστικό. Αλλάζει τον τρόπο που βλέπεις τον υπολογιστή σου. Τέρμα η ατελείωτη ταξινόμηση σε φακέλους για να βρίσκεις αργότερα εύκολα το αρχείο. Το Google Desktop Search (GDS) δημιουργεί με την εγκατάσταση και συντηρεί αργότερα ένα index με τα περιεχόμενα όλων των αρχείων και εγγράφων στον υπολογιστή, ούτως ώστε να μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρίσκει σχεδόν ακαριαία κάθε είδους πληροφορία. Με το GDS η εύρεση οποιοδήποτε αρχείου, εγγράφου, email γίνεται παιχνιδάκι και φυσικά το κλασσικό search των Windows γίνεται obsolete. Η λειτουργία του GDS θυμίζει πολύ και είναι εξίσου εύχρηστο με το Spotlight που υπάρχει στο MacOSX.
Δυστυχώς το GDS, που δεν κυκλοφορεί και σχετικά πολύ καιρό, έχει ένα τρομερά ενοχλητικό bug. Δεν χειρίζεται καθόλου καλά το μέρος στον δίσκο όπου αποθηκεύεται το index. Για παράδειγμα επιλέγει το μέρος αυθαίρετα και έτσι, στην περίπτωσή μου, εγκατέστησε το index στο f:\ που είναι εξωτερικός δίσκος τον οποίο θέλω να μεταφέρω και δεν μπορώ να έχω συνδεμένο μόνιμα στο PC του σπιτιού. Ένα άλλο θέμα είναι ότι όταν τις προάλλες σύνδεσα ένα δίσκο ενός φίλου στο PC τα drive letters άλλαξαν και έτσι όταν φόρτωσε το λειτουργικό, το GDS δεν βρήκε το index, και έτσι άρχισε να κάνει indexing από την αρχή στο νέο f:\ . Περιττό να πω ότι ακόμα και όταν επανέφερα τα drive letters και μετά από restart το GDS αρνήθηκε να "δει" το σωστό και έτοιμο index και επέμενε να κάνει reindex αποό την αρχή, το οποίο μάλιστα δεν έκανε και σωστά.
Ήταν η τρίτη φορά που έπρεπε να παίξω το παιχνίδι απεγκατάστασης/εγκατάστασης GDS και δεν είχα καθόλου την όρεξη να το παίξω. Έτσι μπήκα στον κόπο να ψάξω κάτι εναλλακτικό.
Με μια μικρή έρευνα βρήκα ότι τα άμεσα ανταγωνιστικά προιόντα είναι τα: Copernic Desktop Search, Yahoo! Desktop Search και Windows Desktop Search το οποίο είναι και το προιόν που υπάρχει στα νέα Windows Vista. Κατέβασα και δοκίμασα το CDS και το WDS ενώ κατεβάζω το X1 (YDS) αυτή τη στιγμή.
Το Copernic όπως σωστά γράφουν ομόφωνα όλα τα review sites που διάβασα είναι σαφώς το καλύτερο αλλά έχει και αυτό ένα bug που το κάνει άχρηστο για 'μένα. Έχει πρόβλημα με έγγραφα που περιέχουν κείμενο σε κάποιες "σπάνιες" γλώσσες στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και τα ελληνικά. Έτσι ενώ το πρόγραμμα δουλεύει αστραπιαία και πολυ εργονομικά, αδυνατεί να εμφανίσει ως αποτελέσματα τα περισσότερα email μου και μεγάλο ποσοστό των mp3 μου που έχουν ελληνικό filename ή ελληνικά id3 tags. Αξίζει να αναφέρω ότι την ώρα που το απεγκαθιστούσα, όπως και στο GDS, με ρώτησε τον λόγο, τον οποίο συμπλήρωσα και στις δύο περιπτώσεις. Η διαφορά είναι πως μέσα σε 10λεπτά το support του Copernic μου είχε στείλει mail ζητώντας μου συγγνώμη για τον κόπο στον οποίο με βάλανε να δοκιμάσω το προιόν και λέγοντας μου ότι το bug είναι γνωστό και ότι θα είναι λογικά διορθωμένο στην επόμενη έκδοση. Το support της Google δεν μπόρεσε να απαντήσει γιατί είναι βαρύ το στέμμα.
Το WDS δεν έχει bugs. Είναι bug. Το πέταξα έξω 5 λεπτά μετά την εγκατάσταση και κατάλαβα πόσο αστείο είναι να κατηγορούν οι Mac users την Microsoft για αντιγραφή του Spotlight. Το προιόν αυτό δεν έχει κλέψει τίποτα από το Spotlight. Ούτε ομορφιά, ούτε ταχύτητα, ούτε εργονομία και φυσικά σίγουρα όχι την λειτουργικότητα. Επίσης είναι αστείο να κατηγορούν Google, Yahoo! κλπ την Microsoft για μονοπώλιο μιας και αυτό το προιόν είναι διαφήμιση για τα ανταγωνιστικά προιόντα.
Σε μισή ώρα που θα κατέβει το X1 της Yahoo! θα έχω άποψη και για αυτό. Ελπίζω να δουλεύει σωστά γιατί θα αναγκαστώ να επανεγκαταστήσω το GDS.

Τσάμπα η καχυποψία...

Το ποντίκι που παρήγγειλα τις προάλλες έφτασε την επομένη με ACS και είναι απλά τέλειο. Το hyperfast scrolling είναι απλά ένα feature που πλέον θα με ξενερώνει που δεν θα το έχουν όλα τα ποντίκια.
Ενα συγγνώμη για την καχυποψία που έδειξα στο κατά τα άλλα αξιόπιστο, ταχύτατο, πολύ φθηνό και εξυπηρετικό my-shop.gr και ένα μπράβο στη Logitech για ένα θαυμάσιο προιόν.