Ένα μήλο την ημέρα...

Έτσι μπράβο! Τώρα άρχισαν τα ωραία! Μετά από 3 μέρες πιλοτικής λειτουργίας, το blog βρίσκει τη φόρμα του σιγά-σιγά.

Το περίμενα πως και πως αυτό το post και έκανα υπομονή να μην γράψω εγώ πρώτος λες και ήξερα! Πάμε λοιπόν....
Εν αντιθέσει με τον Νίκο, η δική μου ενασχόληση ξεκινάει από το 1999 όταν και εγκαταστάθηκα σαν φοιτητής στη Θεσσαλονίκη. Σ' αυτά τα χρόνια, προσθέστε και 3 χρόνια με έναν 80286 κάπου το '89 και θα αντιληφθείτε το χάσμα. Η πρώτη μου επαφή με GUI ήταν αναγκαστικά με τα Win98 και ακολούθως 2000, ΧΡ. Τολμώ να πω πως οι γνώσεις μου στις συγκεκριμένες παραλλαγές του ίδιου λειτουργικού ήταν(και είναι) κάτι παραπάνω από επαρκείς. Το κατέχω όπως λένε το άθλημα όπως και ο Νίκος(αυτός κι αν το κατέχει).
Κάποια στιγμή και μετά από τη συλλογή πολλών διαφορετικών απόψεων σε διάφορα fora(πάντα ελληνικά), αποφάσισα να "αλλάξω". Εν μια νυκτοί λοιπόν, πούλησα το pc και το πρωί είχα πάρει κιόλας το Mac Mini.
Ομολογώ ότι στην αρχή έβλεπα πολλά από αυτά που περιγράφονται στην από κάτω δημοσίευση. Κυρίως πρόβλημα με την αναπαραγωγή των videos. Αυτό όμως λύθηκε γρήγορα. Σε 2 μέρες. Όσες δηλαδή χρειάστηκε για να καταλάβω τη φιλοσοφία και τη λειτουργία του MacOS X. Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα από switchers που δικαιολογημένα αναρωτιόνται: Μα καλά, που είναι το setup.exe για να κάνω εγκατάσταση το πρόγραμμα; Γιατί η μπάρα είναι πάνω και όχι κάτω; Γιατί το MacOS X έχει ήδη features που παρουσιάστηκαν σαν νέα στα Vista;-)
Όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που αναφέρονται πιο κάτω, ήταν προβλήματα των Linux distros περισσότερο παρά του MacOS X. Το Quicktime με τα απαραίτητα πρόσθετα(codecs) παίζει κυριολεκτικά ΤΑ ΠΑΝΤΑ και ΜΕ υπότιτλους(όχι σαν τον ιό τον WMP), το DVD Player είναι κάτι που δεν έχουν τα παράθυρα Out Of The Box, για συμπίεση μια χαρά εργαλεία υπάρχουν, mp3s από iTunes μια χαρά. Και τελικά, ποιό είναι το ζητούμενο. Η ποιότητα ή η ποσότητα; Συμφωνώ, εκατοντάδες προγράμματα κάθε λογής για Win. Ξεχωρίστε τώρα τα πραγματικά αξιόλογα από τα adware, spyware, demo, unstable και ελάτε να δούμε αν αληθεύει η περιβόητη ποικιλία.
Δεν είναι αντιπαράθεση μεταξύ εμού και του Νίκου αυτή. Δεν μπορώ να μην παραδεχτώ πως δεν είναι για όλους εύκολη ή δυνατή η αλλαγή. Ένας Windows power user δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να το επιχειρήσει. Και vice versa. Εξάλλου μην ξεχνάτε οτί ο Νίκος είναι κάποιας ηλικίας και ως γνωστόν: "You can't teach an old dog new tricks".
Αν και γέρος όμως, του άρεσε το FrontRow τις προάλλες που έιχα πάει από το σπίτι του με το Mini μου. Ά! Να μην ξεχάσω και την μπάρα που έχει βάλει στο pc του όπως και το Exposé. Τα imitation εννοείται.

Κοίτα να δεις που μετά από 3 επεισόδια Lost Room κι ενώ έκλειναν τα μάτια μου, κάθομαι μισή ώρα και γράφω. Ενώ θα μπορούσα απλά να βάλω αυτό και αυτό να τελειώνει η υπόθεση! :-D

Υ.Γ. ~Ευχαριστώ τον suicico για τις ευχές του και την άδεια που δεν μας έδωσε γιατί δεν ζητήσαμε να χρησιμοποιήσουμε links από το φανταστικό Macblog του.