Περίοδος προσαρμογής...

Αυτό ήταν λοιπόν. Απολυθήκαμε και την ώρα που περνούσα την πύλη(της κολάσεως :-) ), ένιωσα σαν η θητεία μου να διήρκεσε μόλις μια μέρα.
Και τώρα πίσω στις παλιές συνήθειες. Προπόνηση, καφές, Mac και αναζήτηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας που θα με συνοδεύει για πολλά χρόνια.
Παραδόξως, το πιο δύσκολο απ' όλα είναι ο καφές! Δεν ξέρεις ποιόν να πρωτοδείς και τι να πρωτοπείς. Ευτυχώς οι φίλοι από τον στρατό είναι ντόπιοι(!) και συνεχίζουμε την επαφή. Ο Διδάκτωρ(έχει επίπεδο πλέον ο Ε.Σ. ρεεεεε!) μας τα χαλάει λίγο, αλλά μόλις του βρούμε γυναίκα να ξεπεράσει την ερωτική του απογοήτευση θα στρώσει κι αυτός(ή μήπως θα χαλάσει;)